Bogata istorija Bosne i Hercegovine pokazuje jedinstvenost države kojoj četiri religije (Judaizam, Katolicizam, Pravoslavlje i Islam ) svaka ponaosob, daju svoj doprinos u izgradnji specifične civilizacije.
Međusobni uticaj i jedinstvo različitih kulturnih i prirodnih vrijednost na relativno malom prostoru rezultirali su time da je Bosna i Hercegovina uvijek imala svoj specifičan politički, kulturni i ekonomski subjektivitet kroz istoriju.
SREDNJOVJEKOVNA BOSNA
Država Bosna prvi put se pojavljuje u X vijeku prostirući se, u tom periodu, od rijeke Drine na istoku pa sve do Jadranskog mora. Tokom ranog srednjeg vijeka Bosna je bila na udaru Vizantije, Mađarske i susjednih država Hrvatske i Srbije koje su pokušavale na njen račun prosiriti svoj politicki i religijski uticaj.
Za vrijeme vladavine Bana Kulina (1180-1204), Bosna je bila nezavisna i međunarodno priznata država. U to vrijeme susjedi pokušavaju uništiti Bosansku crkvu (Bogumile), nastalu na razmeđu između Katolicizma i Pravoslavlja. Bosanska crkva dala je svoj doprinos u razvoju specifičnog duhovnog ambijenta u Bosni tokom tri vijeka u kojima je Bogumilstvo predstavljalo dominantnu religiju u Bosni.
Tokom XII vijeka Bosanska država je izgrađena na parlamentarnom principu sa specifičnim političkim i vjerskim odnosima. Krunisanjem Kralja Tvrtka I (1377), Bosna postaje kraljevina. Za vrijeme njegove vladavine (1353-1391) Bosna dostiže i svoju maksimalnu površinu rasprostirući se od rijeke Save na sjeveru do otoka Korčule i Hvara, te od Zrmanje i Knina na zapadu do Sjenice i Lima. Vladajuća dinastija u srednjovjekovnoj Bosanskoj državi su Kotromanići.
PERIOD OTOMANSKE VLADAVINE
XV vijek obiljezava dolazak Otomanske imperije na prostore država Balkana pa time i Bosne. Bosna potpada pod Tursku vlast 1463. godine, kada Sultan Mehmed Osvajač osvaja grad Bobovac i time prekida vladavinu dinastije Kotromanića. Turci su na prostoru Bosne uspostavili “Bosanski Sandžak”. Od 1580. godine u Bosni je uspostavljen Pašaluk kao forma teritorijalne i političke organizacije u okviru Otomanske imperije.
Dolazak Turaka sa sobom je donio mnoge promijene u bosanskom društvu. Veliki dio Bošnjaka prelazi na Islam, izgrađuju se novi gradovi u orijentalnom stilu, dolazi do promijena i u ekonomskoj organizaciji društva. Bošnjaci učestvuju u ratovima koje Otomanska imperija vodi na teritoriji zapadnog Balkana i centralne Evrope. Nakon velikog Bečkog rata (1683-1699) i neuspjeha Otomanske vojske da zauzme ovaj grad, Bosna postaje zapadna provincija Otomanske imperije. Karlovačkim mirovnim ugovorom (1699.) potvrđene su istorijske granice Bosne na sjeveru, zapadu i jugu.
Tokom XVIII i u prvoj polovini XIX vijeka Bosanci vode odbrambene ratove protiv Austrije i Venecije, istovremeno zahtijevajući autonoman status u okviru Otomanske imperije. U tom periodu se dešava nekoliko pobuna protiv turske vlasti kao što je pokret Husein-kapetana Gradaščevića (1831-1832), koji je ugušen vojnom intervencijom Omer-paše Latasa. Taj poraz bosanskih begova imaće duboke istorijske posljedice. Reforme koje su sprovedene 1860. godine daju Bosni izvjestan stepen autonomije.
PERIOD AUSTRO- UGARSKE VLADAVINE
Nakon pobune kršćana (1875-1878) i velike “Istočne krize”, Berlinski kongres (1878) daje mandat Austro-Ugarskoj monarhiji da okupira Bosnu. I pored velikog otpora stanovništva, uglavnom od strane Bošnjaka, Austro-Ugarska uspijeva uspostaviti svoju vlast u Bosni, ostavljajući zemlju kao “Corpus separatum” u okviru svojih istorijskih granica.
1908. godine Austro-Ugarska izvršava aneksiju Bosne, čime Bosna i zvanično postaje dio Austro-Ugarske monarhije. U Bosni je uspostavljen Parlament 1910. godine koji je uključivao predstavnike sva tri naroda u Bosni. Period vladavine Austro-Ugrarska također donosi velike ekonomske i kulturne promjene.
Krajem prvog svjetskog rata Bosna i Hercegovina biva izdvojena iz sastava Habsburške monarhije od strane njenog Nacionalnog Parlamenta i zajedno sa Hrvatskom, Slovenijom i Srbijom ulazi u sastav novostvorene Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
IZMEĐU DVA SVJETSKA RATA
Na osnovu Vidovdanskog ustava Bosna je zadržala svoju cjelovitost unutar Kraljevine SHS sve do obaranja ovog ustava 1929. god. Nakon toga teritorija Bosne je podjeljena na četiri dijela. 1939. godine po sporazumu Cvetković-Maček jedan dio teritorije BiH je ukljucen u sastav banovine Hrvatske.
DRUGI SVJETSKI RAT
Nakon raspada “stare” Jugoslavije (1941), Bosna i Hercegovina potpada pod vlast NDH (Nezavisne Države Hrvatske) na demarkacionoj liniji između italijanske i njemačke okupacione zone. Tokom II svjetskog rata u Bosni i Hercegovini se javlja jak antifašistički pokret. U novembru 1943. godine, Zemaljsko Antifašističko Vijeće Narodnog Oslobođenja Bosne i Hercegovine (ZAVNOBIH) donosi odluku kojom se potvrđuju granice Bosne i Hercegovine. Prema odlukama sa prvog zasjedanja ZAVNOBIH-a, Bosna i Hercegovina je kao nedjeljiva cijelina, ravnopravnih naroda i građana koji u njoj žive.
NAKON DRUGOG SVJETSKOG RATA
U jugoslovenskoj federaciji (SFRJ), Bosna i Hercegovina biva jedinom republikom koja je bila definisana na osnovu svog istorijskog postojanja (za razliku od drugih koje su predstavljale uglavnom novouspostavljene nacionalne zajednice.
SUVERENITET
U procesu dezintegracije “bivše” Jugoslavije, nakon višestranačkih izbora 1990. godine te nakon građanskog referenduma (provedenog od 28. februara do 1. marta 1992. godine) Bosna i Hercegovina proglašava nezavisnost u svojim istorijskim i međunarodno priznatim granicama. Na osnovu rezolucije broj 755 Vijeća sigurnosti Ujedinjenih Nacija, 20. maja 1992. godine Bosna i Hercegovina postaje i međunarodno priznata kao nezavisna država.